وقایع سقیفه از لسان سلمان

وقایع سقیفه از لسان سلمان

بیعت ابوبکر

1- استدلال  قریش در مقابل انصار با حق علی علیه السلام

ابان بن ابی عیاش از سلیم بن قیس نقل می کند که گفت: از سلمان فارسی شنیدم که چنین می گفت:

هنگامی که پیغمبر علیه السلام از دنیا رفت و مردم آنچه می خواستند کردند، ابوبکر و عمر و ابو عبیده جراح نزد مردم آمدند و با انصار به مخاصمه برخواستند و آنان را با حجت  و دلیل علی علیه السلام محکوم کردند و چنین گفتند: ای گروه انصار، قریش از شما به امر خلافت سزاوارترند، زیرا پیغمبر علیه السلام از قریش است و مهاجرین از شما بهترند زیرا خداوند در کتابش ابتدا آنان را ذکر کرده و ایشان را فضیلت داده است. پیامبر علیه السلام هم فرموده است : امامان از قریش اند.

2- کیفیت غسل و نماز بر پیامبر علیه السلام

سلمان می گوید: نزد علی علیه السلام  آمدم در حالیکه پیامبر علیه السلام را غسل می داد. پیامبر علیه السلام به علی علیه السلام وصیت کرده بود که کسی غیر از او غسلش را بر عهده نگیرد. وقتی عرض کرد: یا رسول الله، پس چه کسی مرا در غسل تو کمک خواهد کرد؟ فرمود: جبرئیل. عل هیچ عضوی از اعضای حضرت را اراده نمی کرد مگر آنکه برایش گردانیده می شد.

وقتی پیامبر علیه السلام را غسل داد و حنوط نمود و کفن کرد، من و ابوذر و مقداد و حضرت زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام را به  داخل خانه برد و خود جلو ایستادو ما پشت سر او صف بستیم و بر آن حضرت نماز خواندیم. عایشه نیز در حجره بود ولی متوجه نشد چرا که خداوند چشم او را گرفته بود.

سپس ده نفر از مهاجرین و ده نفر از انصار را به داخل می آورد. آنان وارد می شدند و دعا می کردند و خارج می شدند، تا آن که هیچکس از حاضرین از مهاجر و انصار بهقی نماندند مگر آنکه بر حضرت نماز خواندند.

3- کیفیت بیعت با ابوبکر

سلمان فارسی می گوید: کار مردم را به علی علیه السلام  - در حالی که پیامبر علیه السلام را غسل می داد – خبر دادم و گفتم: ابوبکر هم اکنون بر فراز منبر پیامبر علیه السلام قرار گرفته، و مردم به این راضی نمی شوند که با یک دست با او بیعت کنند، بلکه با هر دو دست راست و چپ با او بیعت می کنند!

4- اولین بیعت کننده با ابوبکر

علی علیه السلام فرمود: ای سلمان، آیا می دانی اول کسی که با او بر منبر پیامبر علیه السلام بیعت کرد که بود؟ عرض کردم: نه، ولی او را در سقیفه بنی ساعده دیدم هنگامی که انصار محکوم شدند، و اولین کسانی که با او بیعت کردند مغیره بن شعبه و سپس بشیر بن سعید و بعد ابو عبیده جراح و بعد عمر بن الخطاب و سپس سالم مولی ابی حذیفه و معاذ بن جبل بودند.

فرمود: درباره اینان از تو سوال نکردم، آیا دانستی که هنگامی که از منبر بالا رفت اول کسی که با او بیعت کرد که بود؟ عرض کردم: نه، ولی پیرمرد سالخورده ای که بر عصایش تکیه کرده بود دیدم که بین دو چشمانش جای سجده ای بود که پینه آن بسیار بریده شده بود! او اولین نفری بود که از منبر بالا رفت و تعظیمی کرد و در حالی که می گریست گفت:" سپاس خدایی را که مرا نمیراند تا تو را در این مکان دیدم! دستت را برای بیعت با من باز کن. " ابوبکر هم دستش را دراز کرد و با او بیعت کرد. سپس گفت: "روزی است مثل روز آدم"! و بعد از منبر پایین آمد و از مسجد خارج شد.

علی علیه السلام فرمود: ای سلمان می دانی که او که بود؟ عرض کردم: نه، ولی گفتارش مرا ناراحت کرد، گویی مرگ پیامبر علیه السلام را با شماتت و مسخره یاد می کرد. فرمود: او ابلیس بود. خدا او را لعنت کند.

5- ابلیس از غدیر تا سقیفه

پیامبر علیه السلام به من خبر داد که ابلیس و روسای اصحابش هنگام منصوب کردن آن حضرت مرا به امر خداوند در روز غدیر خم حاضر بودند.

آن حضرت به مردم خبر داد که من نسبت به آنان از خودشان صاحب اختیارترم، و به ایشان دستور داد که حاضران به غایبان برسانند.

در آن روز شیاطین و مریدان ابلیس رو به من کردند و گفتند:" این امت، مورد رحمت قرار گرفته و حفظ شده اند، و دیگر تو و ما را بر اینان راهی نیست. چرا که پناه و امام بعد از پیامبرشان به آنان شناسانده شد." ابلیس غمگین و محزون رفت.

امیر المومنین فرمود: بعد از آن پیامبر علیه السلام به من خبر داد و فرمود: مردم در سقیفه بنی ساعده با ابوبکر بیعت می کنند بعد از آن که با حق ما و دلیل ما استدلال کنند. سپس به مسجد می آیند و اولین کسی که بر منبر من با او بیعت خواهد کرد ابلیس است که به صورت پیر مرد سالخورده پیشانی پینه بسته، چنین و چنان خواهد گفت.

سپس خارج می شود و اصحاب و شیاطین و ابلیس هایش را جمع می کند. آنان به سجده می افتند و می گویند:" ای آقای ما، ای بزرگ ما، تو بودی که آدم را از بهشت بیرون کردی"! ابلیس می گوید:" کدام امت بعد از پیامبرشان گمراه نشدند؟ هرگز! گمان کرده اید که من بر اینان سلطه و راهی ندارم؟ کار مرا چگونه دیدید هنگامی که خدا وند و پیامبرش درباره اطاعت او دستور داده بودند ترک کردند." و این همان قول خداوند تعالی است که " و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقا من المومنین" (سوره سبا آیه 20) "ابلیس گمان خود را به آنان درست نشان داد و آنان –جز گروهی از مومنین- او را متابعت کردند."