چرا بعضی از اهل سنت بر خلاف شیعیان خون ، منی و شراب را نجس نمی‌د

 چرا بعضی از اهل سنت بر خلاف شیعیان خون ، منی و شراب را نجس نمی‌دانند؟

ایشان مانند ما جز در موارد معدودی خون و شراب را نجس می دانند و نجس دانستن آنها جزو ضروریات دین است .

اما در مورد منی ایشان فتوا به عدم نجاست آن داده اند :

در پاورقی کتاب الفقه علی المذاهب الأربعة این چنین آمده است :

الشافعیة : قالوا بطهارة منی الآدمی حیا و میتا ؛ إن خرج بعد استکمال السن تسع سنین ؛ ولو خرج علی صورة الدم إذا کان خروجه علی هذه الحالة من طریق المعتاد ؛ و إلا فنجس ؛ ودلیل طهارته ما رواه البیهقی من أنه صلی الله علیه وسلم سئل عن المنی یصیب الثوب فقال ما معناه : إنما هو کالبصاق أو کالمخاط ...

الحنابلة : قالوا إن منی الآدمی طاهر إن خرج من طریقه المعتاد ؛ دفقا بلذة بعد استکمال السن تسع سنین للأنثی وعشر سنین للذکر ؛ ولو خرج علی صورة الدم ؛ واستدلوا علی طهارته بقول عائشة رضی الله عنها : کنت أفرک المنی من ثوب رسول الله صلی الله علیه وسلم ثم یذهب فیصلی فیه ...

الفقه علی المذاهب الاربعة ج 1 ص 13 مبحث اعیان النجسة وتعریف النجاسة

شافعیان می گویند : منی انسان چه زنده و چه مرده پاک است ؛ اگر بعد از تمام شدن نه سالگی بیرون آید ؛ حتی اگر به صورت خون باشد ؛ البته اگر بیرون آمدن منی در این حالت از راه معمول باشد ( نه از راه های غیر معمول ) ؛ و گرنه نجس است ؛ و دلیل طهارت آن روایتی است که از بیهقی نقل شده است که از رسول خدا صلی الله علیه ( وآله ) وسلم در مورد منی که به لباس رسیده است سوال کردند ؛ پس چنین مضمونی فرمودند که : آن مانند آب دهان یا بینی است ...

حنبلیان می گویند : منی انسان پاک است اگر از راه عادی و به سبب لذت و بعد از تمام شدن نه سالگی در دختران و ده سالگی در پسران بیرون آید ؛ حتی اگر به صورت خون بیرون آید ؛ و برای طهارت آن به کلام عائشه استدلال می کنند که گفت : من منی را از روی لباس رسول خدا می سائیدم ، سپس حضرت به نماز می رفتند و در همان لباس نماز می خواندند !!!

مرحوم سید مرتضی در کتاب خویش الانتصار می فرمایند :

 حکم المنی : ومما تفردت به الإمامیة القول بأن المنی نجس لا یجزئ فیه إلا الغسل ، لأن أبا حنیفة وإن وأفقه فی نجاسته فعنده أنه یجزئ فرک یابسه ، والشافعی یذهب إلى طهارته. فأما ما حکی عن مالک من أنه یذهب إلى نجاسته ویوجب غسله فلیس ذلک بموافقة للشیعة الإمامیة على الحقیقة ، لأن مالکا لا یوجب غسل جمیع النجاسات وإنما یستحب ذلک ، والإمامیة توجب غسل المنی فهی منفردة بذلک . وقد استوفینا أیضا الکلام على هذه المسألة فی مسائل الخلاف ورددنا على کل مخالف لنا فیها بما فیه کفایة ، ودللنا على نجاسة المنی بقوله تعالى :

 وینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به ویذهب عنکم رجز الشیطان (سوره انفال آیه 11)

 وروی فی التفسیر أنه جل ثناؤه أراد بذلک أثر الاحتلام.

الانتصار ، ص 96، باب حکم المنی  .

حکم منی :

از فتاوایی که مخصوص شیعه است ، نظر ایشان در مورد نجاست منی است که جز با شستن از بین نمی رود ؛ زیرا ابو حنیفه اگر چه نجاست آن را قبول دارد اما به نظر وی با ساییدن خشک شده آن ، نجاست بر طرف می شود ؛ و شافعی نیز آن را پاک می داند ؛ اما نظری که از مالک نقل شده است که او آن را نجس می داند و در مورد آن شستن را لازم می داند نیز موافق با نظر شیعه نیست ؛ زیرا او در هیچ یک از نجاسات شستن را واجب نمی داند ؛ بلکه شستن را مستحب می داند ؛ اما شیعه شستن آن را واجب می دانند ؛ و ما بحث رادر این مساله در مسائل خلاف آورده و نظر مخالفین را با ادله کافی رد کرده ایم ؛ و از آن جمله آیه قرآن است که می فرماید :

بر شما از آسمان آبی فرو فرستادیم تا شما را بدان پاک گردانیم و از شما پلیدی شیطان را ببریم .

و در تفسیر این آیه روایت شده است که مقصود خداوند از این آیه اثر احتلام ( منی ) است .

روایت اشاره شده در کلام ایشان در کتب اهل سنت از جمله کتاب ذیل آمده است :

أحکام القرآن ( للجصاص ) : ج 3 ص 46 .